Alpy rosną ale my je ścieramy ;)

[Zbych]

... zjeżdżając na deskach (żart).

Alpy powstały w erze Keneozoiku w okresie trzeciorzędu po zderzeniu się kontynentów Europy i Afryki. Właściwie to one wcąż "rosną" a wypycha je afrykańska płyta tektoniczna wsuwająca się pod europejską dlatego trzęsienia ziemi w Austrii wcale nie są rzadkością.

Alpy dzielą się na dwie części: Alpy Zachodnie i Alpy Wschodnie. Granica między nimi biegnie od Wyżyny Szwajcarsko-Bawarskiej, przez Jezioro Bodeńskie, dalej obniżeniem, w którym płynie Ren, przez przełęcz Splügen (2113 m n.p.m.), następnie doliną Mery do jeziora Como i doliną Addy po Nizinę Padańską.

Alpy Zachodnie są wyższe ale chudziutkie takie jakoś (wąskie).

Alpy Wschodnie są niższe ale za to szersze.

Różna odporność skał uwarunkowała powstanie różnych typów rzeźby. W obrębie najbardziej odpornych skał wulkanicznych występują najwyższe szczyty górskie. Ta część Alp została również najsilniej przeobrażona przez zlodowacenie plejstoceńskie (zachodzące czterokrotnie) i reprezentuje klasyczną rzeźbę wysokogórską (określaną mianem alpejskiej), z ostrymi szczytami i graniami, wysokimi ścianami, powstałymi na skutek podcięć lodowcowych, położonymi na różnych wysokościach kotłami, cyrkami i rozgałęzionymi żłobami lodowcowymi, wypełnionymi częściowo utworami morenowymi.

Wyższe części Alp są również współcześnie zlodowacone, górna granica lasu przebiega na wysokości od 2500 do 3200 m n.p.m. Łączna powierzchnia lodowców alpejskich wynosi ponad 2,8 tys. km2, najsilniej zlodowacone są Alpy: Berneńskie, Pennińskie, Graickie, Retyckie, masyw Mont Blanc i Wysokie Taury. Część wapienno-dolomitowa Alp jest niższa, jednak o ostrych formach skalnych i szerokich, głębokich dolinach (Dolomity).

W szeregu masywów alpejskich obok form polodowcowych występują formy krasu powierzchniowego i podziemnego. Największe systemy jaskiniowe rozwinęły się w Alpach Prowansalskich i Delfinackich. Część fliszowa Alp jest najniższa, cechuje się przewagą form łagodnych (rzeźba średniogórska i niskogórska).