Kasprowy Wierch
Zakopane

Kasprowy Wierch fot. J.Ciszak

Kasprowy Wierch to najwyżej położony w Polsce teren narciarski, jedyny posiadający charakter alpejski, z tego względu uznawany powszechnie za górę absolutnie kultową. Jednak ze względu na ograniczenia rozwoju spowodowane ochroną przyrody w Tatrzańskim Parku Narodowym, jest też terenem bardzo kontrowersyjnym. Przez wielu uważany za niedoinwestowany i staroświecki, przez innych za miejsce niewykorzystanych możliwości, dla wielu pozostaje najlepszą narciarską górą w kraju.

Góra znana był narciarzom praktycznie od początku istnienia tej aktywności w Tatrach. Od początku istnienia tutaj infrastruktury narciarskiej, była miejscem ostrych sporów pomiędzy zwolennikami ochrony przyrody a narciarzami. Wybudowana w rekordowym czasie w latach 1935-1936 kolej linowa biegnąca pod sam szczyt Kasprowego była pierwszą koleją linową w Polsce, a sześćdziesiątą na świecie. W 2007 roku została zmodernizowana – dokonała tego znana firma Doppelmayr. Kolejka pokonuje 936 m różnicy poziomów przy średnim pochyleniu 22%, poruszając się po 6 podporach. Wagonik jedzie z prędkością 8 m/s (zwalniając do 6 m/s na podporach), przewożąc jednorazowo maksymalnie 60 osób.

W lecie jej przepustowość wynosi 360 osób na godzinę, w zimie – dwukrotnie więcej. Z tego powodu najczęściej wykorzystywana jest tylko jako środek jednorazowego dostania się w rejon szczytu. Dochodzą tu także dwie inne koleje krzesełkowe, położone w rozdzielonych skalistą grzędą kotłach – Goryczkowym i Gąsienicowym, gdzie znajdują się właściwe tereny narciarskie.

Pierwszy wyciąg dla narciarzy w Kotle Gąsienicowym powstał w 1938 r. Był to ciężki wyciąg saniowy, elektryczny, dla 16 osób i był pierwszym w Polsce wyciągiem narciarskim. W 1962 r. postawiono tu 1-osobowe krzesło o długości 1190 metrów, przewyższeniu 345 metrów. W celu zwiększenia przepustowości, w 2000 roku wybudowano w miejscu starego nowe 4-osobowy krzesełko. Wzdłuż kolei prowadzi szeroka trasa, w górnej części stroma (czarna), niżej – czerwona. Ma ona swoje przedłużenie aż do Kuźnic i dolnej stacji kolei na Kasprowy. Ze względu na to, że trasa znajduje się w obrębie Tatrzańskiego Parku Narodowego, nie zawsze jest ratrakowana, nie jest dośnieżana ani oświetlona.

Trasa w Kotle Goryczkowym uznawana jest przez wielu za najlepszą w Polsce. Pokonuje 670 metrów różnicy poziomów, w zróżnicowanym, wysokogórskim terenie. Ma dwa wariant – zachodni, trudniejszy, ale ciekawszy i wschodni, bardziej monotonny, ale szerszy i łatwiejszy (oba warianty i tak są trudne – trasy czarne!). Narciarzy z kotła Goryczkowego pod szczyt Kasprowego wozi stare, wysłużone krzesło, 2-osobowe, oddane do użytku w 1969 roku. Ma ono 1624 m długości i przepustowość 720 osób na godzinę. Od dolnej stacji krzesła można zjechać w dół nartostradą do Kuźnic.

Mimo znakomitych warunków do uprawiania narciarstwa, Kasprowy Wierch jest coraz rzadziej odwiedzany przez narciarzy. Powodów jest kilka – po pierwsze trasy funkcjonują w oparciu tylko i wyłącznie o śnieg naturalny, co powoduje, że przy cieplejszych zimach trasy otwarte są czasami tylko kilka dni w roku (w 2010 r. tras nie były otwarte ani jeden dzień w sezonie). Po drugie – dostanie się do dolnej stacji w Kuźnicach nie jest zbyt wygodne – trzeba zaparkować samochód na płatnym parkingu i busem z nartami dostać się do Kuźnic. Po trzecie w końcu – stosunek ceny karnetu do oferowanej jakości jest tu wyjątkowo niekorzystny. Mimo to bez wątpienia jest to góra, którą co najmniej raz w życiu powinien „zaliczyć” każdy polski narciarz.