Polka ze Złotem PŚ

[marboru]

Dorota Tlałka-Mogore (ur. 27 kwietnia 1963 w Zakopanem) – była narciarka alpejska i trenerka francuska polskiego pochodzenia. Startowała w barwach Polski i Francji (od 1986 r.), w latach osiemdziesiątych zaliczana do czołówki światowej.

Córka Jana (inżyniera architekta, mistrza i rekordzisty kraju na 5 i 10 km w łyżwiarstwie szybkim) i Stanisławy Stopkówny (narciarka, biegaczka, członkini kadry narodowej).

Narciarka (171 cm, 64 kg), specjalistka w konkurencjach alpejskich, reprezentantka WKS Legia Zakopane (1978-1985), wychowanka trenera Stanisława Gogólskiego, podopieczna trenerów: Tadeusza Kaima i Andrzeja Kozaka (kadra) i klubu francuskiego Ski Club La Clusas (1986-1990). Wraz z siostrą bliźniaczką Małgorzatą, jako pierwsze polskie alpejki znalazły się w ścisłej czołówce narciarstwa alpejskiego, zajmując wysokie punktowane miejsca w zawodach o Pucharze Świata, Mistrzostwach Świata i Igrzyskach Olimpijskich.

W czerwcu 1985 wyjechały do Francji, w październiku tegoż roku wyszły za mąż za braci Mogore (Dorota za 28-letniego Christiana - dziennikarza, a Małgorzata za jego młodszego brata, by uzyskać prawo pobytu we Francji i obywatelstwo).

4-krotna mistrzyni Polski w slalomie (1981), slalomie gigancie (1980, 1982) i kombinacji (1982). 9-krotna wicemistrzyni kraju: w slalomie (1980, 1982, 1984-1985), slalomie gigancie (1984) i kombinacji (1980, 1983-1985) i 2-krotna wicemistrzyni Francji w slalomie (1987-1988). 3-krotna brązowa medalistka ME juniorek: 1981 (slalom gigant, slalom, kombinacja alpejska) była potem uczestniczką MŚ: 1982 Schladming-Haus: 22 m. (slalom gigant), 4 m. (slalom), 12 m. (kombinacja); 1985 Bormio: 34 m. (slalom gigant), 6 m. (slalom), 18 m. (kombinacja); 1987 Crans-Montana: 8 m. (slalom); 1989 Vail: 7 m. (slalom) i PŚ: 1980: 78 m., 1982: 36 m., 1983: 28 m., 1984: 21 m., 1985: 31 m. Wicemistrzyni Zimowej Uniwersjady: 1985 Belluno (slalom). Zwyciężczyni zawodów Wielka Nagroda Słowacji (1985 - slalom).

Olimpijka z Sarajewa 1984 i Calgary 1988, gdzie dla Francji wywalczyła 8. miejsce w slalomie specjalnym.

1 miejsce zdobyte przez Dorotę Tlałkę w slalomie w Madonna di Campiglio w roku 1984. Jest to do dzisiaj jedyne zwycięstwo osiągnięte przez Polkę w zawodach alpejskiego Pucharu Świata obok zwycięstwa Marii Kowalskiej w slalomie gigancie w szwajcarskim Grindenwaldzie w 1956 roku – myślę, że ma to swoją wymowę i oddaje miejsce, w jakim znajdowały się siostry Tlałkówny w Pucharze Świata pierwszej dekady lat 80 – to była absolutna czołówka!. W dodatku za Tlałkównami do czołówki Pucaru Świata zaczęły coraz częściej „dobijać” Ewa Grabowska i Krystyna Bortko – mieliśmy więc wtedy grupę czterech świetnych alpejek!. Małgorzata w łącznej klasyfikacji slalomu do Pucharu Świata zajęła siódme miejsce, a Dorota była tuż za nią na ósmej pozycji!

Inne pozycje medalowe w zawodach o Puchar Świata

Montgenerve – 27 marca 1982 (slalom) - 3. miejsce

Les Diablerets – 30 stycznia 1983 (slalom) - 3. miejsce

Badgastein – 14 stycznia 1984 (slalom) - 3. miejsce

Oslo – 24 marca 1984 (slalom) - 2. miejsce

W Plebiscycie Przeglądu Sportowego na Najlepszego Sportowca w 1984 r. zajęła 8 miejsce.

Żródła: Wikipedia, Watra

[Piotr_67]

Witaj marboru:)

Ja nawet nie wiedziałem, że ona zdobywała takie dobre miejsca.

Dzięki za info:)

Pozdrowienia

Ps. co tam u Rusłanki? Dopadła znowu jakąś krówkę:D

[aklim]

Marboru

fajnie ,że przypomniałeś czasy świetności polskiego kobiecego narciarstwa alpejskiego . Zastanawia mnie to ,że w siermiężnych latach 80-tych , kiedy m.in. buty były na kartki:o , dało się robić wyniki na światowym poziomie , a teraz się nie da

Ja pamiętam jak "siostry" wraz z Ewą Grabowską trenowały , przed Olimpiadą w Sarajewie , na Nosalu . Któraś z nich ( juz nie pamiętam , która ) podczas treningu upadła tak nieszczęliwie ,że rozcięła sobie rękę na jakimś kawałku szkła:confused:. Jak potem trenowała na tyczkach , to jeździła z jednym kijkiem .Szkoda, bo to było tuż przed Sarajewem...... Mam nawet gdzieś pocztówkę z tamtych czasów z autografami naszych alpejek:)