marboru Napisano 27 Grudzień 2013 Zgłoszenie Share Napisano 27 Grudzień 2013 (edytowane) Olek Ostrowski i Kazimierz Chmiest zdobyli 22 lipca 2012 Pik Lenina, a Olek zjechał ze szczytu północną ścianą na nartach. Relacja Olka: 10 lipca przybyliśmy na Ługową Polanę pod Pikiem Lenina - 7134 m n.p.m. 11 lipca założyliśmy obóz I – 4300 m n.p.m., który do końca wyprawy pełnił funkcję naszej bazy. 14 stanął obóz II – 5200 m n.p.m., a 18 obóz III – 6200 m n.p.m. Ostateczne wyście na szczyt rozpoczęliśmy 21 lipca z obozu I. Tego dnia osiągnęliśmy obóz III. W stronę szczytu wyszliśmy o 4:30, 22 lipca. Dzień wcześniej umówiliśmy się z innymi ekipami na wspólne wyjście. Rano okazało się jednak, że jesteśmy jedynymi chętnymi na rozpoczęcie ataku o tej porze. Spadł na nas trud torowania ok. 1/2 drogi na szczyt, gdyż po tym dystansie wyprzedziło nas kilka osób, które wyszły po nas i skorzystały z „naszej ciężkiej pracy”. Szczyt zdobyłem kilka minut po godzinie 13 (Kazik osiągnął wierzchołek ok. 30 min wcześniej). Gromadzące się szybko chmury nie pozwoliły mi na dłuższy odpoczynek. Po krótkiej chwili wspólnej radości Kazik rozpoczął zejście do obozu III, a ja zjazd północną ścianą. Przy panujących warunkach atmosferycznych i śniegowych (dużo świeżego śniegu), zdecydowałem się na zjazd ze szczytu wschodnią granią w stronę Skał Lipkina i wbicie się w pierwszy żleb wyprowadzający w północną ścianę. Przy bardzo słabej widoczności i opadzie śniegu miałem problemy ze zlokalizowaniem go od góry. Dzięki chwilowej poprawie pogody upewniłem się, że znajduję się w odpowiednim żlebie. Pierwsze skręty nie należały do najprzyjemniejszych. Krótki odpoczynek na szczycie, ciężki plecak, duża wysokość, kiepskie warunki powodowały, że zadyszka i palące uda łapały po 2-4 skrętach. Niestabilność pokrywy śnieżnej (uruchomiłem kilka drobnych zsuwów) również nie poprawiała komfortu jazdy. Żleb w najbardziej stromym miejscu miał ok. 45°. Wraz z obniżaniem wysokości, widoczność się poprawiała, stok zmniejszał nachylenie, oddech był spokojniejszy, sił było więcej, a zjazd z walki o przeżycie stawał się co raz przyjemniejszy i bezpieczniejszy. Spokojnie mogłem rozpoznać założoną i zapamiętaną od dołu linię zjazdu. Po wyjeździe ze żlebu zjazd prowadził przez wielkie, śnieżne pola północnej ściany poprzecinane licznymi serakami. W dolnej części moje ślady nart połączyły się z drogą podejścia do obozu II. Ostatnią sporą trudnością był przejazd przez lodowiec, co w połączeniu z popołudniową porą dnia nie było łatwym zadaniem. Po ponad 3h zjazdu, szczęśliwy odpiąłem narty niedaleko obozu I. Górę znowu pokryła gęsta warstwa chmur. Następnego dnia, po nocnym opadzie, Lenin zamazał ślady mojej obecności na jego stokach… Kazik bezpiecznie zszedł do obozu III, a następnego dnia do obozu I. 24 lipca zeszliśmy w doliny, kończąc akcję górską. Plan został wykonany: 12 dni zdobywania góry, ponad 3h zjazdu:). Źródło: drytooling.com.pl Poniżej filmik z opisanej przez autora wyprawy: [video=vimeo;53415302] Jazda po szczelinach... Przesadzona. Edytowane 27 Grudzień 2013 przez marboru 2 Cytuj Odnośnik do komentarza Udostępnij na innych stronach More sharing options...
Rekomendowane odpowiedzi
Dołącz do dyskusji
Możesz dodać zawartość już teraz a zarejestrować się później. Jeśli posiadasz już konto, zaloguj się aby dodać zawartość za jego pomocą.
Uwaga: Twój wpis zanim będzie widoczny, będzie wymagał zatwierdzenia moderatora.