MarioJ

Wygląda to na resztki lodowca na niższej wysokości na bardzo stromym zboczu albo tuż nad stromym zboczem. Oderwany fragment topniejącego lodowca wyzwolił lawinę kamienno-ziemną. Patrzę że nad wioską jest szczyt 3934m, czyli przewyższenie nad doliną wynosi 2400m. Ogromne różnice wysokości.

Trzeba by w nowy wątku to wrzucić. Może ktoś wrzuci. Krótko. Wioskę Blatten zmiotła lawina kamienno-śniegowa. Problem z lodowcem, rejon Alpy Berneńskie. Wcześniej była ewakuacja. film

A jak tam Hubi? Komentarze?

Kościelec będzie na wyciągnięcie ręki.

Tak, teź dobrze pamiętam ten dzień. Trafiliśmy w fajną wiosnę. No, działo się. 🙂

Pomyłka geograficzna, prostuję: Góra Daltinden położona jest na wschodniej części półwyspu Lyngen, nad Storfjorden. Przy okazji mapka z lokalizacją tras skiturowych. Jest tego sporo.

Widać dobrze dwa pierwsze słupy kolejki. I szlak pasuje.

Gerald chyba skończył wycieczkę na Svalbard, to ja przełączę Was nieco niżej, w okolice Tromso. Spędziliśmy tam tydzień i działaliśmy w górach Lyngen Alps, które obecnie stały się już kultową i popularną miejscówką na skitury. Zaprezentuję kilka najlepszych dni z kwietnia 2025. Było nas razem 10 osób, co było dość niesamowite. Z forum to oczywiście @kskuski i @Wujot. Pierwsza relacja to wycieczka na szczyt Daltinden 1520m. Góra położona na zachodniej części półwyspu Lyngen. Bardzo dobra część zjazdu z verticalem 1300m, i wzdłuż potoku jakieś 200m. Teren niesamowicie różnorodny, krajobrazowo bajka. Jeden z najciekawszych zjazdów górskich, porównywalne ze zjazdami w Alpach typu lodowiec koło Britannia Hut. Foto. I góra widoczna z innego szczytu by Wujot:

Very słabo, Twoja znajomość Karkonoszy tylko po obcej stronie. Z patriotyzmu ocena mierna. 😁 To jest nasza polska, narodowa strona.

@Gerald nie zapomnij o foto potraw i wnętrza restauracji 😁

To bardzo ciekawy rejon. Tak się przyglądam, mam różne informacje i widzę że z punktu widzenia przygody narciarskiej to najlepsza opcja tam to chyba ski&sail. Wrzuć też gdziekolwiek tutaj opisy i foto innych wycieczek, niż narciarskie. Myślę że wiele osób chętnie przeczyta.

Świetna jest ta pustka, żadnej konkurencji. To musi być piękne. Z kolegą udało mi się to w Norwegii przeżyć. Pierwsze wejście w świeżym śniegu i nikogo więcej w dolinie aż do szczytu. To są piękne uczucia. Napisz coś o trasach. Czy są jakieś informacje w sieci o typowych drogach skiturowych? Czy macie jakieś tracki czy chodzicie całkowicie wg własnego rozeznania w terenie?

Ostatnio było podane że Svalbard chce zwiększyć liczbę turystów, chyba chcą rozbudować lotnisko. Skiturowo to coraz bardziej popularny teren. W tym sezonie gadałem z człowiekiem który był tam nawet na wyjeździe zorganizowanym. Last minute 8500 plus loty. 😉 Zauważyliście że jest strzelba na zdjęciu?

Żeby dojechać na Kopę, to na przystanku kolejowym trzeba będzie jeszcze złapać taxi lub autobus. Dojechać na Kopę i tam wysiąść. Zobaczymy jak z tym trudnym wyzwaniem poradzi sobie lokalny samorząd.

Jak się w sobotę rano wyjeżdża z Ischgl to widać jakie jest obciążenie na ośrodki. Wyjeżdżałem już późno około 10 i korek był od autostrady aż do parkingów czyli 22km. Auta jechały z małą prędkością. Ja jechałem w drugą stronę, do autostrady.

Ja Cię podziwiam, ale mnie takie coś nie kręci. Lubię biegać. Ostatnio w zimę znalazłem sobie błotniste i dzikie tereny w dorzeczu Odry i Bystrzycy. Żeby to jakoś przetrwać , nabyłem buty biegowe z goretex. I fajnie.

Najlepsze lody jadłem w Sienie na tym krzywym rynku.

Mnie też ten sezon wyszedł całkiem nieźle. Mam 32 dni na śniegu: zjazdowe, biegówki i skitour. Ze zjazdowych był Ischgl i okolice (córka zachwycona, ja po raz któryś), Chopok w grudniu całkiem udany i sudeckie pagórki (piękny warun w Czarnej Górze). Kilka cudownych dni na biegówkach z żoną plus maraton po Górach Izerskich (udany indywidualny trawers z Bedrichova do Jakuszyc). Tuż po świętach odwiedziłem Chatkę Górzystów i udało się zjeść słynne placki praktycznie bez kolejki. Na początki skitour to marne ćwiczenia formy w Sudetach. Zjazdy były, ale tego śniegu było jednak mało. Najfajniejszy dzień miałem na firnach koło Szyszaka w marcu. W Tatrach tylko 2 dni, zawsze coś. Duży plus to zjechałem wymażony żleb z Hrubej Kopy. A po polskiej stronie przeszedłem się zimowym szlakiem od Pośredniego Goryczkowego do Czuby. Tam chyba wielu pieszych spadało w lawinie. Creme de la creme to skiturowa Norwegia i Ortler w Alpach. W sumie trzy przepiękne dni w Norwegii plus cztery trochę słabsze ale zawsze coś na dworze. Ortler to dwa fajne dni i niestety skrócona wycieczka. Zaliczyłem przewrotkę w mokrym śniegu i pęknięcie kości strzałkowej. Kolegom zostawiłem auto, aby realizowali plan, a sam wróciłem samolotem prosto do Wrocławia.

Wrzuć proszę pinezkę do tej stacji w Wien.

MAISKIRENNEN IM RIESENGEBIRGE, MÁJOVÝ ZÁVOD Niemiecka rodzina Rotter z Vrchlabí zapisała się w historii narciarstwa w Karkonoszach nie wyczynami sportowymi, ale doskonałymi zdolnościami organizacyjnymi. Starszy Quido Rotter włączył w 1905 r. pięć stowarzyszeń sportowych z terenu obecnych Czech, w tym trzy z Karkonoszy, do Austriackiego Związku Narciarskiego, którego był pierwszym przewodniczącym. Jednak to jego syn wymyślił najsłynniejszy wyścig. W miarę wzrostu zainteresowania narciarstwem alpejskim, stowarzyszenia z poszczególnych regionów narciarskich Europy organizowały własne zawody zjazdowe. Młodszy Quido Rotter szukał w Karkonoszach trasy zjazdowej porównywalnej do alpejskich. Jednak znalezienie ponad dwu-kilometrowej trasy z przewyższeniem ponad pięćset metrów i wystarczającą ilością śniegu nie było łatwe w naszych górach. Zimą 1926 roku Quido wraz z przyjaciółmi wypróbował trasę ze szczytu Studniční hory przez wąski żleb w Úpské jámy. Regularne lawiny uniemożliwiają tutaj utrzymanie się lasu, a także zagrażają narciarzom. Dlatego grupa zdecydowała się zorganizować zawody dopiero na wiosennym śniegu firnowym. Termin majowych zawodów - Maiskirennen - ustalono na pierwszą niedzielę maja 1926r. Zerowe zawody wygrał Gerhard Zinnecker z Petrový boudy. Na jedenastu uczestników było dwóch widzów. Wyścig przypominał bardziej zjazd niż slalom gigant. Pomysł ekstremalnego wyścigu przyjął się i zdobył sławę. Obok giganta do Obří dolu, w 1934 roku dołączono slalom specjalny poprowadzony na stromym zboczu z Kozích hřbetů do Bílého Labe. Na zdjęciu z maja 1937 roku wzdłuż trasy zawodów przebywało ponad siedemset widzów. Startowali tu mistrzowie świata, w tym pierwsza olimpijska zwyciężczyni, fenomenalna niemiecka narciarka Christl Cranz. Majowy wyścig ukończył również zwycięzca pierwszej olimpijskiej kombinacji alpejskiej Franz Pfnür oraz dwaj mistrzowie świata Pepi Jennewein i Albert Pfeifer. Po wojnie nowi osadnicy w Pecu traktowali przywrócenie majowych zawodów jako prestiżowe zadanie. Zawody pod nazwą Závod 5. května (Wyścig 5 maja) organizował Lyžařský klub Pec (Klub Narciarski Pec) we współpracy z krajowym związkiem narciarskim. Pierwsze zawody powojenne odbyły się w roku 1946. W 1948 roku ponownie zmieniono nazwę, tym razem na Závod osvobození (Wyścig Wyzwolenia). W 1954 roku ostatni raz w zawodach brali udział narciarze z Niemiec i Austrii. W kolejnych latach ta narciarska impreza nie odzyskała pierwotnego międzynarodowego prestiżu. Czasami miejsce zawodów było zmieniane na Modrý důl. Ostatnie zawody odbyły się w roku 1968. Trasami wyścigu majowego nie można obecnie zjeżdżać. Prowadzą one przez strefę ścisłą parku narodowego. Mi udało się to dzięki byłemu strażnikowi parku. Zaprowadził mnie na szczyt Studniční hory i pokazał kierunek zjazdu. Widziałam tylko zbocze na dwa zakręty do przodu, dalszy odcinek zjazdu znikał w przepaści kotła Úpska jáma. W takiej chwili mam odwagę jechać dalej tylko dzięki powiedzeniu "nie mam odwrotu". Nawet nasz pies wybrał zakręty zamiast prostej trasy, jakby biegł po słynnym slalomie gigant. źródło: Můj Veselý Výlet rokem 2022, Lenka Klimešová uzupełnienia na podstawie czasopisma Premium Ski (listopad 2022) tłumaczenie: Mariusz Jasiński P.S. Jest to prawdopodobnie pierwszy obszerny wpis po polsku w Internecie na temat tych zawodów. Pierwsza publikacja na FB latem 2024. FOTO Trasa pierwszych zawodów w kotle Úpska jáma Zawody w maju 1937 na zboczu Kozího hřbetů Zawody w maju 1937 w kotle Úpska jáma. Plakietki pamiątkowe z zawodów

TY sam pisałeś na forum że chciałbyś kiedyś zjechać w Obrim Dole, pewnie trasą historycznych zawodów, która jest tam najpiękniejsza. Ja tylko do tego nawiązywałem, stary 🙂 Wstydzisz się tego? A to że jestem napalony na żleby, to jest moja sprawa i wcale się tego nie wstydzę. 🙂 W kwietniu zjechałem kilka.

To są właśnie twoje halucynacje podświadomości której nie kontrolujesz. W jaki sposób to ja „próbuję czynić jakąś normę”? Możesz to wykazać intelektualnie a nie emocjonalnie?

Wrzuciłem dwa zdjęcia, relacja zaliczona 🙂 Startrek napisał że woli relacje Wujota. Więc czekamy na relację Mistrza.

Obronię Jeeb’a. Jest aktywnym narciarzem, ciągle jeździ po Alpach. Wrzuca zdjęcia, nie chce mu się pisać. Ale jak zapytasz, to odpowie dwoma słowami. A polskie góry zna lepiej niż niejeden młody narciarz ze Szczyrku. Więc miarkuj się, kolego, trochę.

Widzisz, oceniasz mnie publicznie, nieproszony o to. Ani to ładne ani grzeczne. Z mojego doświadczenie życiowego wynika że takie oceny są wynikiem własnych problemów i wylewają się z niekontrolowanej podświadomości. Generalnie przypomnę że forum polega na tym że ludzie publikują relacje ze swoich wycieczek i doświadczeń. Proszę Cię nie dziel gór na twoje i moje. Żadna góra nie jest ani twoja ani moja. Nie wiem dlaczego przychodzi ci do głowy takie wirtualne grodzenie Karkonoszy.