Apel do Snowboardzistów

[Plywak]

Z pewnością każdy z nas ma takie opowieści ze swojej historii śniegowo-stokowych przygód...

Ja mam nawet jedną taką przypadkowo udokumentowaną. Tym razem uratował mnie i agresora (ten w niebieskiej kurtce) mój refleks. "Niebieski" od tyłu próbował zajechać mi drogę. Skończyło się boleściami po upadku i przeprosinami. Starcie z ponad 100kg niebieską masą mogło jednak skończyć się tragicznie.

[ATTACH=CONFIG]27454[/ATTACH]

na zdjęciach wygląda to, jakbyś ty w niego od tyłu wjechał

[cysiu]

na zdjęciach wygląda to, jakbyś ty w niego od tyłu wjechał

Warto wziąć pod uwagę, że mofis hamował w związku z czym poruszał się wolniej i został z tyłu. Gdyby nie zahamował najpewniej znalazłby się przed narciarzem niebieskim i został przez niego najechany.

[mofis]

Warto wziąć pod uwagę, że mofis hamował w związku z czym poruszał się wolniej i został z tyłu. Gdyby nie zahamował najpewniej znalazłby się przed narciarzem niebieskim i został przez niego najechany.

"PLYWAK" - faktycznie, bez dodatkowego opisu można się pomylić...

"CYSIU" - tak, masz rację. Lewe dolne zdjęcie to mój ratunkowy ostry skręt w lewo. Promienia skrętu zabrakło żeby całkiem uciec. Wtedy na maksa dosiadłem tyły, co spowodowało wybicie i upadek - ale to mnie uratowało.

[michalb]

Warto wziąć pod uwagę, że mofis hamował w związku z czym poruszał się wolniej i został z tyłu.

Ta fotka przedstawia jedno, narciarz w zielonej kurtce będąc trochę z tyłu wali w narciarza w niebieskiej kurtce. Być może było inaczej, ale na zdjęciu tego nie widać.

[Mitek]

Cześć

Na zdjęciach widzę, że prawdopodobnie obaj jechaliście po stycznej i Ty zareagowałeś a On nie i tyle. Wina obustronna jak dla mnie ewidentna. Filmu nie masz??

Pozdrowienia

[marionen]

Ta fotka przedstawia jedno, narciarz w zielonej kurtce będąc trochę z tyłu wali w narciarza w niebieskiej kurtce. Być może było inaczej, ale na zdjęciu tego nie widać.

Z oglądania zdjęć tego nie zinterpretujemy. Ale nie o to chodzi. Świetnie widać na tych zdjęciach jak dochodzi do kolizji i doskonały materiał do przemyślenia jak takie zderzenia unikać. Niech każdy z nas zastanowi się ile razy był w takiej lub podobnej sytuacji i co poprawić by je maksymalnie ograniczyć, bo wykluczyć całkowicie się nie da, niestety.

Pozdrawiam serdecznie.

[Mitek]

Cześć

Z oglądania zdjęć tego nie zinterpretujemy. Ale nie o to chodzi. Świetnie widać na tych zdjęciach jak dochodzi do kolizji i doskonały materiał do przemyślenia jak takie zderzenia unikać. Niech każdy z nas zastanowi się ile razy był w takiej lub podobnej sytuacji i co poprawić by je maksymalnie ograniczyć, bo wykluczyć całkowicie się nie da, niestety.

Pozdrawiam serdecznie.

Nie ma się nad czym zastanawiać bo to są rzeczy oczywiste Marionenie drogi.

Swego czasu byłem z grupa dobrych narciarzy (wszyscy staż powyżej 20 lat) w Kluszkowcach. Po wyjechaniu na górę zjechałem kawałek i już niżej czekałem aż ekipa ruszy i do mnie dotrze. 8 skończyło dopinanie butów i rozmowę po czym RAZEM - W JEDNYM MOMENCIE - ruszyli w dół. Tylko piękna pogoda i wspaniałe warunki mogą trochę usprawiedliwić taką głupotę - a to byli naprawdę doświadczeni ludzie.

Syn, który jest pomimo młodego wieku bardzo dobrym narciarzem potrafi czekać na górze czasami 5 i więcej minut na dobry moment do ruszenia.

Pozdrowienia

Pozdrowienia

[marionen]

Niestety są narciarze, którzy nie słyszeli o oczywistych oczywistościach :stupid: i to mnie boli.

[michalb]

Syn, który jest pomimo młodego wieku bardzo dobrym narciarzem potrafi czekać na górze czasami 5 i więcej minut na dobry moment do ruszenia.

Już myślałem, że tylko ja taki zwichnięty jestem i czasami po kilka minut czekam na górze na odpowiedni moment do ruszenia. Też jestem młodym człowiekiem, dopiero 41 lat na karku. :biggrin:

[Mitek]

Cześć

Już myślałem, że tylko ja taki zwichnięty jestem i czasami po kilka minut czekam na górze na odpowiedni moment do ruszenia. Też jestem młodym człowiekiem, dopiero 41 lat na karku. :biggrin:

To nie zwichnięcie - to mądrość.

Pozdrowienia z szacunkiem

[marionen]

Cześć

Syn, który jest pomimo młodego wieku bardzo dobrym narciarzem potrafi czekać na górze czasami 5 i więcej minut na dobry moment do ruszenia.

Pozdrowienia

Pozdrowienia

Już myślałem, że tylko ja taki zwichnięty jestem i czasami po kilka minut czekam na górze na odpowiedni moment do ruszenia. Też jestem młodym człowiekiem, dopiero 41 lat na karku. :biggrin:

No to witam w klubie, bo ja zawsze tak robię od nie pamiętam kiedy. Naprawdę lubię luz wokół siebie.

Pozdrawiam serdecznie.

[Mitek]

Cześć

No to witam w klubie, bo ja zawsze tak robię od nie pamiętam kiedy. Naprawdę lubię luz wokół siebie.

Pozdrawiam serdecznie.

Ja to nie tyle lubię luz wokół ile inaczej nie potrafię normalnie jechać.

Pozdrowienia

[marionen]

Cześć

Ja to nie tyle lubię luz wokół ile inaczej nie potrafię normalnie jechać.

Pozdrowienia

To była metafora. Dokładnie się z Tobą zgadzam. Jak ktoś koło mnie zjeżdża, to się zatrzymuję, albo mu uciekam.

[MB]

No to mnie uspokoiliście.

Myślałem,że dziwaczeję na starość.Też czekam czasem aż będzie luźniej.

Pięciu minut bym nie wystał w jednym miejscu,szczególnie oczekując na luzik.:tongue:

Są dwie szkoły.

Można czekać aż zagęszczenie się zmniejszy.

Albo zagęszczenie pozostawić za sobą. :applause:

[marionen]

No to mnie uspokoiliście.

Myślałem,że dziwaczeję na starość.Też czekam czasem aż będzie luźniej.

Pięciu minut bym nie wystał w jednym miejscu,szczególnie oczekując na luzik.:tongue:

Są dwie szkoły.

Można czekać aż zagęszczenie się zmniejszy.

Albo zagęszczenie pozostawić za sobą. :applause:

To na stoku odznaczam się większą cierpliwością. Jak miałem kilkanaście lat to przeginałem strasznie. Potrafiłem stać i pół godziny zanim ruszyłem w dół. Ale to raczej z braku wiary we własne umiejętności (a chciałem wtedy jeździć perfekcyjnie). Dziś się już z tego wyleczyłem.

Pozdrawiam serdecznie.

[michalb]

Jest jeszcze coś takiego jak jakiś dziwny syndrom jednej strony stoku. Nie zależy to nawet od warunków. Jak rusza lawina narciarzy o różnym stopniu zaawansowania to często wszyscy jadą np. lewą stroną. Je wtedy ruszam po prawej i nim się rozleją po całym stoku jestem przed nimi. :wink:

[kmarcin]

Z pewnością każdy z nas ma takie opowieści ze swojej historii śniegowo-stokowych przygód...

Ja mam nawet jedną taką przypadkowo udokumentowaną. Tym razem uratował mnie i agresora (ten w niebieskiej kurtce) mój refleks. "Niebieski" od tyłu próbował zajechać mi drogę. Skończyło się boleściami po upadku i przeprosinami. Starcie z ponad 100kg niebieską masą mogło jednak skończyć się tragicznie.

[ATTACH=CONFIG]27454[/ATTACH]

Ja miałem kiedyś taką przygodę z kolegą z którym przyjechałem do Rytra i to już w pierwszym zjeździe na pełnej prędkości, tylko tak lekko nie skończyło się. Sam momentu zderzenia i tego co było jakieś 30 sekund potem nie pamiętam, ale z relacji narciarza, który to widział, a potem zbierał ze stoku moje narty, to wyglądało tak, że on zaczął jechać na "8" i pewnym momencie obaj rozpędzeni byliśmy w przeciwnych skrętach, poszliśmy na czołówkę, walnęliśmy w siebie jak dwa barany, mnie wybiło na nim jakieś 2 metry w górę, zrobiłem salto w powietrzu i po jakiś 30-40 metrach zatrzymałem się nie bardzo kontaktując,a kumpel tylko wywrócił się i zsunął trochę. Po kilkudziesięciu zacząłem kontaktować, patrzę kask pęknięty, szyja boli jak cholera, no ale nic to, kilka minut i jeździliśmy jeszcze jakieś 4 godziny, a potem pojechaliśmy dobić się na Wierchomlę. Potem ok. 200km w samochodzie za kierownicą nie mogąc za bardzo ruszać głową. Powrót do domu, kąpiel... i nie jestem w stanie wyjść z wanny. Jakoś żona mnie z niej wytargała, a na drugi dzień wizyta u ortopedy i 2 tygodnie w kołnierzu. No ale narciarsko dzień generalnie był udany :laughing: :stupid: